Voorwoord

Voorwoord (Lees asb eers, indien dit u eerste keer by hierdie blog is, anders kan u gerus met die blad afrol ondertoe om by die blog uit te kom)

Daar het ‘n gedagte in my opgekom toe ek nog redelik jonk was, dat alles wat geskryf of gedruk is nie die volle waarheid is nie. Later het ek besef dat alles wat gelees kan word, bestaan uit kaf en korrels. Nog later het ek besef dat niks in die materie volmaak is nie, daarom kan geen geskrif net uit korrels bestaan nie. Die geskrifte wat jy voor jou het, liewe leser, moet asseblief op dieselfde grondslag beoordeel word. Ek vra jou nie om alles wat jy lees te aanvaar nie, maar soek die korrels volgens jou begrip en gewete uit.
Ongeveer halfpad deur my lewe het ‘n argument, in ‘n baie goeie gees met ‘n goeie vriend van my plaasgevind. Die vriend is ‘n seviele ingenieur en ons het gepraat oor ‘n ontwerp van ‘n staalbalk wat verkry kan word deur ‘n bestaande I balk tandvormig te sny en dan die “tande” op mekaar vas te sweis om ‘n groter balkdiepte en dus ‘n groter dravermoë te verkry.

Fig. 1
‘n Solide I balk word tandgewys gesny en dan word die twee helftes teenoor mekaar geskuif en weer aan mekaar gesweis om weer ‘n dieper I balk te vorm.
Fig. 2
Die vergrote I balk wat meer as 3 keer die dravermoë van die oorspronklike balk sal hê, sonder dat die gewig vermeerder.

Hierdie mag vir die leek ‘n bietjie te tegnies wees, maar wees egter geduldig, ek probeer die verskil in siening verduidelik.
My argument was dat sweislas S nie te kort mag wees nie, want dit sal tot gevolg hê dat die las gaan skuifskeur (shear). Hy het gesê daar is nie daardie soort spanning in die middel van ‘n balk nie. Eintlik was ek met my matriek ‘n bietjie vermetel om met ‘n ingenieur te stry oor iets in sy vakgebied. Ons verskil het gekom omdat ons die voorwerp verskillend gesien het. Hy het Fig. 2 as ‘n eenheid gesien, wat dit werklik was! Daarteenoor het ek dit as twee aparte balke gesien, omdat as sweislas S korter word, beweeg dit nader na 0, wanneer dit werklik twee balke is. Op een of ander lengte van die sweislas sou dit skuifskeur. Die ingenieur het later toegegee dat ek reg was, maar dit is nie van belang nie. Wat ek probeer tuisbring is dat verskillende mense op verskillende maniere na ‘n geskrewe stuk kyk en ek gaan geensins ‘n leser kwalik neem indien hy of sy van my verskil nie.
Dat ek met die geskrifte op mense se tone gaan trap is onvermydelik, maar as dit nie die geval was nie; waarom skryf ek dan? Indien die leser net ‘n paar “korrels” ontdek, is ek verheug en weet ek dat dit die moeite werd was. Sien tog maar die teenstrydighede oor, soos wanneer ek bv. snedigheid veroordeel terwyl ek self dikwels snedige dinge skryf. Ek self is baie ver van volmaak af, sien tog maar die foute oor.
Ook is ek nie ‘n taalkundige nie en daar is beslis baie ruimte vir verbetering, om vloeiende leesgemak te verseker, maar ek vra tog dat verandering versigtig gedoen moet word, aangesien ‘n woord verandering ‘n bedoelde begrip verlore kan laat raak.

Thursday, February 11, 2016

Die Oë van ‘n Kind



Die Oë van ‘n Kind

            Matt. 19:13-15 “Toe bring hulle kindertjies na Hom, dat Hy hulle die hande sou oplê en bid; en die studente het hulle bestraf. Maar JaHWeshua sê: Laat die kindertjies staan en verhinder hulle nie om na My te kom nie; want aan sulkes behoort die Koninkryk van die Hemele. En Hy het hulle die hande opgelê en daarvandaan vertrek”.
            Hoe het hierdie kindertjies se oë gelyk? Hulle kom uit huise vol liefde, want anders sou hulle ouers hulle nie na JaHWeshua gebring het om geseën te word nie. Verwagting en bewondering sou duidelik in hulle oë te lees wees, want die oog toon ‘n akkurate weerspieëling van die gevoelens in die binneste. Wat ‘n wonderlike voorreg het hierdie kindertjies gehad!
            Nou 2000 jaar later, het kinders nie meer daardie direkte kontak met ons Verlosser nie, maar gelowige ouers kan hulle kinders met liefde na Hom toe lei. Kinders wat in so ‘n huis opgroei weerspieël die liefde in hulle pragtige ogies. Die kind word groter en kom in aanraking met ‘n verskeidenheid mense; gaan die oë liefdevol bly?
            Oë kan nie lieg nie; die mond kan ‘n innerlike gevoel verdoesel, maar die oog nooit! Wanneer ‘n kind uit ‘n liefdevolle gesin die buitewêreld betree, sal hy of sy moontlik mense teëkom met ‘n geheel ander gesindheid as waaraan hulle gewoond is. Sal in hulle oë dan ontnugtering gelees word, omdat die deursnee mens nie die woord liefde begryp nie? Sal die oë moontlik droefheid weerspieël?
            Hoe lyk die oë van kinders in ‘n gesin waar die ouers te veel van hulle verwag? Het die pragtige vertrouende blik plek gemaak vir verwarring, omdat die kind nie aan die eise van die ouer kan voldoen nie? Ek het al sulke kinders gesien; die seer lê baie diep, wanneer die oë niks-siende in die verte staar; waar liefde plek moes maak vir onmag. Die ander mense verhoed selfs die vloei van verligting-gewende trane!
            So dikwels gebeur dit dat kinders hulle ouers verafgood, in ‘n goeie sin en uit die oë van die kinders straal liefde en respek, maar op ‘n dag maak ‘n ouer ‘n fout wat die kind sien. Daardie oë word met afgryse vervul en sal altyd ‘n skadu dra.  
            Die oë van ‘n verhongerde kind sit diep in die oogkaste, so asof alles wat dit in plek moes hou verdwyn het. Emosies onherkenbaar vervleg tot ‘n vlak van gelatenheid!
            Die hartverskeurendste beeld, is die oë van ‘n kind wat ly aan fetale alkohol sindroom. Die twee ogies van die onskuldige kind, kan nie eers in dieselfde rigting kyk nie! Daar is nie eers plek vir verwyt nie! Die selfverwyt van die moeder sal seker opmaak! Wat is verkeerd in ‘n samelewing wanneer ‘n vrou so besope raak, dat sy vir geen oomblik dink wat die gevolge van haar drank misbruik op haar ongebore kind sal hê nie? Het sy dalk swanger geraak toe sy so dronk was dat sy nie eers bewus was dat dit gebeur het nie? In daardie geval meneer, het jy van haar misbruik gemaak! Gaan kyk na die ogies van daardie kindjie. Sal jy daardie kind as jou eie aanvaar en versorg, of gaan jy jou rug draai en wegstap?
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)