Voorwoord

Voorwoord (Lees asb eers, indien dit u eerste keer by hierdie blog is, anders kan u gerus met die blad afrol ondertoe om by die blog uit te kom)

Daar het ‘n gedagte in my opgekom toe ek nog redelik jonk was, dat alles wat geskryf of gedruk is nie die volle waarheid is nie. Later het ek besef dat alles wat gelees kan word, bestaan uit kaf en korrels. Nog later het ek besef dat niks in die materie volmaak is nie, daarom kan geen geskrif net uit korrels bestaan nie. Die geskrifte wat jy voor jou het, liewe leser, moet asseblief op dieselfde grondslag beoordeel word. Ek vra jou nie om alles wat jy lees te aanvaar nie, maar soek die korrels volgens jou begrip en gewete uit.
Ongeveer halfpad deur my lewe het ‘n argument, in ‘n baie goeie gees met ‘n goeie vriend van my plaasgevind. Die vriend is ‘n seviele ingenieur en ons het gepraat oor ‘n ontwerp van ‘n staalbalk wat verkry kan word deur ‘n bestaande I balk tandvormig te sny en dan die “tande” op mekaar vas te sweis om ‘n groter balkdiepte en dus ‘n groter dravermoë te verkry.

Fig. 1
‘n Solide I balk word tandgewys gesny en dan word die twee helftes teenoor mekaar geskuif en weer aan mekaar gesweis om weer ‘n dieper I balk te vorm.
Fig. 2
Die vergrote I balk wat meer as 3 keer die dravermoë van die oorspronklike balk sal hê, sonder dat die gewig vermeerder.

Hierdie mag vir die leek ‘n bietjie te tegnies wees, maar wees egter geduldig, ek probeer die verskil in siening verduidelik.
My argument was dat sweislas S nie te kort mag wees nie, want dit sal tot gevolg hê dat die las gaan skuifskeur (shear). Hy het gesê daar is nie daardie soort spanning in die middel van ‘n balk nie. Eintlik was ek met my matriek ‘n bietjie vermetel om met ‘n ingenieur te stry oor iets in sy vakgebied. Ons verskil het gekom omdat ons die voorwerp verskillend gesien het. Hy het Fig. 2 as ‘n eenheid gesien, wat dit werklik was! Daarteenoor het ek dit as twee aparte balke gesien, omdat as sweislas S korter word, beweeg dit nader na 0, wanneer dit werklik twee balke is. Op een of ander lengte van die sweislas sou dit skuifskeur. Die ingenieur het later toegegee dat ek reg was, maar dit is nie van belang nie. Wat ek probeer tuisbring is dat verskillende mense op verskillende maniere na ‘n geskrewe stuk kyk en ek gaan geensins ‘n leser kwalik neem indien hy of sy van my verskil nie.
Dat ek met die geskrifte op mense se tone gaan trap is onvermydelik, maar as dit nie die geval was nie; waarom skryf ek dan? Indien die leser net ‘n paar “korrels” ontdek, is ek verheug en weet ek dat dit die moeite werd was. Sien tog maar die teenstrydighede oor, soos wanneer ek bv. snedigheid veroordeel terwyl ek self dikwels snedige dinge skryf. Ek self is baie ver van volmaak af, sien tog maar die foute oor.
Ook is ek nie ‘n taalkundige nie en daar is beslis baie ruimte vir verbetering, om vloeiende leesgemak te verseker, maar ek vra tog dat verandering versigtig gedoen moet word, aangesien ‘n woord verandering ‘n bedoelde begrip verlore kan laat raak.

Thursday, February 11, 2016

Die gelykenis van die verlore seun



Die gelykenis van die verlore seun

            Sou hierdie, die verhaal van ‘n aardse vader en sy seun gewees het, sou dit waarskynlik so verloop het: As die seun die versoek gerig het, sou die vader heelwaarskynlik geweier het om die erfporsie te gee, omdat dit ‘n voortydige versoek was. Die seun sou kwaad geword het en met dit wat hy tot sy beskikking gehad het, die pad gevat het. As gevolg van sy losbandige lewe, sou hy gou in die moeilikheid geraak het. Nadat sy vader gehoor het dat hy ‘varke oppas’, sou hy tog sy seun jammer gekry het en hom gaan haal het; hom streng beveel het om saam huistoe te kom en die seun sy slaapkamer terug gegee het. Of die seun werklik berou oor sy weglopery gehad het, is ‘n ope vraag. Waarskynlik sou hy sommer gou al die voorregte wat hy in sy ouerhuis geniet het as regte opgeëis het. Ek vermoed hierdie seun sal na die volgende rusie met sy ouers, weer wegloop.
            Kom ons kyk nou hoe hanteer ons hemelse Vader hierdie saak: Alhoewel niks die seun op daardie tydstip toegekom het nie het die Vader hom dit nie geweier nie, want die seun het ‘n siel waaraan ‘n vrye wil gegee is – die besluitreg is dus gedelegeer – en die Vader dwing niemand nie. Hy het die seun ook nie belet om alles te verkwis nie. Toe die seun, deur honger gedwing, varke gaan oppas het, het die Vader nie agter hom aangeloop nie. Hy het geduldig gewag dat die seun self die wilsbesluit neem om na die Vader terug te keer. [Die Skepper dwing nie die mens nie, want sou Hy dwing, dan tas Hy sy menswees aan en plaas hom op dieselfde
vlak as ‘n dier, wat deur middel van instink gedwing word].  
            Die seun het opreg berou gehad en het geen voorneme gehad om by sy terugkeer enige regte te gaan opeis nie. Hy het net gehoop sy Vader sou hom genadig wees en hom as huurling in diens neem. Groot was sy verbasing toe sy Vader hom van ver af met blydskap tegemoet kom, hom omhels en terug verwelkom. Toe hy berouvol vergifnis vra, het sy Vader hom onvoorwaardelik vergewe, die beste kleed aangetrek en van blydskap ‘n feesmaal gehou.
            Hierdie seun sal uit liefde vir sy liefdevolle en wyse Vader, nooit weer van Hom weggaan nie.
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)